Het is alweer ruim twee maanden geleden dat het nieuws over Michaël ons bereikte. Maar de stomp in mijn maag bij de gedachte dat hij er niet meer is, voelt geloof ik niet minder hard dan toen.
Woorden waren er niet, en misschien niet zo verrassend, ze zijn er nog steeds niet… Toch heb ik het verlangen om iets te delen. Als vriend van Michaël, maar ook als schrijver voor dit platform. Een platform dat ooit het licht zag als huis voor christelijke hip hop wereldwijd, maar zeker ook binnen Nederland. Daarin was Michaël Gabriël destijds al een gevestigde naam.
Gedeelde passie
We ontmoetten elkaar voor het eerst in 2013, tijdens de kwartfinale van de Grote Prijs van NL, in de Kroepoekfabriek @ Vlaardingen. Michaël woonde in die tijd nog in Tilburg, dus na afloop reisde ik tot Rotterdam CS met hem mee. In de trein en in de stationshal deelden we onze levensverhalen en onze passie voor muziek, wat het begin werd van onze connectie. In de eerste plaats was dat een passie voor hiphop, maar evenmin ook de expressie daarin van wat ons beiden bewoog, ons geloof.
In de jaren die volgden hadden we regelmatig contact. Ik zorgde soms voor wat artikelen of content rondom zijn muziek, en Michaël leverde input of ideeën aan ons team. Af en toe zochten we elkaar ook op, of gooiden we een balletje in het Utrechtse Griftpark. Dat werd langzamerhand wat minder toen we rondom dezelfde periode trouwden en ook kinderen kregen, ook al kwamen we als families graag bij elkaar over de vloer.
Aanstekelijke energie
Michaëls energie en enthousiasme waren aanstekelijk. Waar ik als introvert soms wat terughoudend kon zijn, kwam hij altijd binnen met een open en optimistische vibe. Een vibe waarin hij altijd bij je incheckte, met je meedacht, ervaringen deelde en vooral ook veel slechte grappen maakte (die eigenlijk grappig waren, haha) Ik geloof echt dat Michaël daar een blessing in is (geweest), voor veel mensen om hem heen. In elk geval voor mij. Wat een gemis dat ik hem dat nooit heb verteld… Michaël inspireerde door gewoon zichzelf te zijn en te geven, ook als dat buiten de geaccepteerde kaders viel.
Bij het luisteren van je solo debuut (yikes bro, de release ervan had ik helemaal gemist) sprong de titeltrack er voor mij het meest uit. De vibe van het nummer geeft me een sterke reminder van hoe ik je herinner als persoon. Optimistisch, humoristisch, gevat en vol overgave in alles wat je deed. Uiteraard herinner ik me ook je diepgang, die duidelijk aanwezig is op de andere tracks.
Snor
Hoewel ik Michaël al een tijdje niet meer heb gesproken, doet het pijn om te beseffen dat we elkaar nooit meer tegen het lijf zullen lopen. Wat had ik je graag willen aanmoedigen, toen je optimisme op een bepaald moment plaatsmaakte voor donkere wolken. Tot mijn frustratie lees ik een onaf (en nog niet verzonden bericht) terug in onze app-wisseling. Had het je geholpen? Het zullen gedachten zijn van veel mensen die om je heen stonden, met name die van dichtbij.
Michaël, het zat snor… Een traan vloeit als mijn zoontje van 3 het nu met je meezingt. Maar ook al ben je niet meer hier met ons en klink het misschien gek: ik ben ervan overtuigd dat dat nog steeds zo is… Het zít snor. Ik geloof dat je nu thuis bent, in al je overgave voor de troon van je Schepper. Rest well en tot later bro, wanneer we elkaar weer ontmoeten, in the next.
Reageer