Ieks..! Je tweede ‘sophomore’ studio-album. Voor veel artiesten is dat best wel een ding. Je bent te gemakkelijk en niet in staat om aan de torenhoge verwachtingen te voldoen, of je experimenteert te veel met een nieuwe sound en slaat vervolgens volledig de plank mis: Veel van Andy’s voorgangers gingen er de mist mee in. Kortom, een oncomfortabele uitdaging, maar zoals Andy’s trouwste volgers weten: mr. Mineo staat z’n mannetje.
Het album opent met de titeltrack, met een beat waar je kort over kan zijn: Hard!! Mineo’s flow is dat eveneens: “My own people owned people, but they don’t own that, they say racisms dead, ‘My president is black’…” en “I apologize for Christians with pickets saying, ‘God hates fags’ I promise Jesus wouldn’t act like that.” Met deze openingszinnen trapt Andy de plaat direct af met omstreden onderwerpen.
Een treinstation verder neemt ons mee naar de track ‘Uptown NYC’. De beat is voorzien van een heerlijke eastcoast NYC-vibe, geproduceerd door Alex Medina. We horen een checklist van Andy’s stadse leven in New York, bestaande uit mongoo, fried cheese, café con leche en Bustello. Andy uit de liefde die hij voor zijn stad heeft.
In Now I Know schrijft Andy over hoe zich bepaalde leugens onthulden toen hij ouder werd: “The older I get, the more I realize almost everything I believed in my life is a lie.” Bijvoorbeeld. de kerstman is nep, Barry Bonds en Mark McGwire gebruikten steroïden, of “wrestling is scripted”. “Over the years you get more accustomed to pain/ Used to believe my dad when he said he’d come to my games…”
Na Martinelli’s (met Wordsplayed) komt Andy wederom met een track vernoemd naar een drank, oftewel ‘Desperados’. De track is een collab met Mali Music. In tegenstelling tot de rest van het album horen we hier vooral nog Andy’s oude stijl, wat perfect klinkt met een lekkere beat en met Mali Music tussendoor. Ook de lyrics zijn weer scherp in deze track: “Seem like every team them got a Judas/ But I don’t care/ Give me a snake and I’ll make a nice pair of boots, yeah.. “
‘Hear my heart‘, de tweede single die voor de release uitkwam, is geschreven als een verontschuldiging tegenover zijn dove zus, voor het niet leren van gebarentaal. Dit gemis kwam duidelijk naar voren toen hij een gesprek in gebarentaal niet kon volgen: “For the first time I was wearin’your shoes/ For the first time I was hearin’ your views/ I never knew how complicated life is when you feel so isolated” – “And even though you were born deaf/ I pray you forgive me for the years I lived blind..”
In het begin van Rat Race wordt er verteld dat we niet het spel moeten spelen in het leven, we zijn tevreden met de laatste prijs, je moet jezelf nederig opstellen. Met andere woorden: God is goed voor hen en daarom “We already won the game..” Dus daarom hoeven wij niet de ‘Rat Race’ te spelen, het gaat er niet om wie de beste of de snelste is, het gaat erom wat God van je vind.
Ook word er verwijst naar het album “Watch the Throne” van Jay-Z & Kanye West, “Got a word for them rappers who swear that they on the throne/ Oh, so you the king of rap, where your kingdom at?..” Het nummer word afgesloten met een heerlijk refreintje van Jon Bellion: “I”
In de nummers die volgen gaat Mineo de diepte in. Zo spreekt Andy’s politieke hart in ‘Vendetta‘ en horen wij in ‘Ghost‘ een gevoelige track over personen die niet meer in je leven aanwezig zijn, wat vroeger wél zo was. Tracks die je aan het denken zetten, maar die je ook lekker weg kan luisteren. Een opvallende line in het refrein van Vendetta luidt als volgt: “Cause ‘Pac did a lot more for me than Barack. We’re not afraid to lose everything we got. Cause all we really got is our word.”
In de Saterday Morning Car Tunez (SMCT) filmpjes in aanloop naar de release van Uncomfortable mochten wij – familie, geen fans (zoals Andy meermaals benoemd) – een kijkje in de keuken nemen hoe het productieproces is gegaan. In aflevering 4 van de SMCT blijkt dat Mineo de harmonium toe wil voegen aan de track, gebaseerd op een nummer van 2Pac. Tevens blijkt onder andere uit aflevering 3 dat de sample in het nummer Love voor moeilijkheden zorgde (tot op de dag voor dat de tracks ingeleverd moesten worden!). Uiteindelijk wordt er toestemming gegeven en beland de track op het album. Een soulvolle track, wat goed aansluit op het eerste gedeelte van het album. Nee, geen banger, maar (opnieuw) een Mineo die openhartig spreekt over zijn liefdesleven en zijn rol als man zijnde hierin.
‘Strange Motions‘ is een track waarin Mineo gebruik maakt van zijn zangtalent. Een track die erg smooth en mellow is. Je moet er van houden, maar inventief is het wél. Het lijkt erop dat Mineo zich heeft laten inspireren door Pink Floyd’s Dark Side Of The Moon. Dat de track na dik twee minuten stopt is jammer. Make Me A Believer is het slotnummer met Mac Powell en heeft een grimy trap beat, afgewisseld met een zingende Powell. Best lekker. Opnieuw iets nieuws, niet spectaculair, maar wel dope.
Conclusie
Inhoudelijk is ‘Uncomfortable‘ oersterk. Relevante thema’s, variërend van politieke issues tot aan ‘wonden’ uit zijn jeugd, Mineo slaagt erin om het te verwoorden in slechts dertien tracks. Het moet gezegd worden: de beats zijn anders dan we gewend zijn en een échte banger ontbreekt. Of het een gemis is? Nee. Misschien zou het ook niet passen. Als je dit als fan verwacht had, dan zal het je waarschijnlijk teleurstellen. Het album zit muzikaal gewoon erg sterk in elkaar. De beslissing om met een nieuwe producer !llmind te werken heeft goed uitgepakt. Naar onze mening zal Andy’s nieuwe album naar onze verwachting veel nieuwe luisteraars bereiken.
RATING: 
Tips van de redactie:
– Bekijk de SMTC filmpjes over het productieproces van Uncomfortable met Wit en !llmind.
– Beluister het commentaar voor elke track door Andy Mineo op Spotify.
Reageer