Na Hands Are Made For Working (2018) kiest Guvna B voor een passend persoonlijk vervolg, wat niet teleurstelt voor liefhebbers die inhoud prefereren boven hypes.
Wie de in Oost-Londen geboren rapper volgt, weet dat hij zich steeds meer op maatschappelijke vraagstukken richt. Niet geheel verassend, gezien zijn eerder verschenen boek Unpopular Culture (2017) waarin hij lezers uitdaagt om de status quo kritisch onder de loep te nemen: op basis van welke waarden maken wij keuzes in het leven?
Op everywhere + nowhere voel je imperfectie. Geen pasklare antwoorden op strubbelingen in het leven of ‘kloppende’ ervaringsverhalen. Geen inhoudsloze nummers dus. Liever vult Guvna zijn album met tijdloos geluid, dichtbij zijn core beliefs. Voorafgaand aan de release zei hij:
Truth be told, it feels a bit weird putting out music while the whole world is facing such crazy times but with that being said, I know this album was made for times like these.
Fall on Me is misschien wel het hoogtepunt. Niet zozeer muzikaal (daar zou These Are The Days met een gedurfde jazz-achtige vibe voor in aanmerking komen), maar wel vanwege het gebrachte gevoel op de plaat. Hij zegt:
Sometimes it feels like I don’t belong here. It’s been a long year. Hands are made for working and we gettin’ dirty. I’ve been noticing the traps, cause they set em’ early.
Op een kabbelende beat reflecteert hij hoe ondanks verdriet en tegenslag dankbaarheid overheerst. “Too blessed to ever stress I guess”, zoals Wretch 32 uit Noord-Londen (Tottenham) op de gastbijdrage zegt.
Voorafgaand aan de release kwamen Mazza en Crushty uit. Terwijl Mazza als mad tune in menig sportieve speellijst een plekje heeft veroverd, is Crushty te omschrijven als een viering van black culture. Guvna zet zich af tegen normatieve stereotypen, illustratief voor zijn kritische houding. Vergelijkbare onderwerpen passeren de revue. Op Safe Place richt hij zich op de kerk en zijn relatie met God:
See, I never really doubted God ever. Tough times came but I knew they’d get better. I used to blame him for the violence and the wars. But then I realized that we do that to ourselves, it’s a flaw.
Het album bevat verder weinig tegenvallende tracks. Zo omvat titelsong Everywhere + Nowhere wat meer lyricaal geweld dan You (een ietwat tegenvallende ode aan zijn vrouw). Kumbayah – een samenwerking met Barney Artist – is soul food voor de hiphopliefhebbers. Misschien wordt het album het beste samengevat op Bittersweet. Imperfectie is wat ons uniek maakt. Het streven naar perfectie doet geen recht aan de schoonheid van het leven.
Guvna (Isaac Charles Borquaye, red.) communiceert consistent zijn opbouwend kritische houding zonder te vervallen in eentonigheid. Integendeel, everywhere + nowhere is een creatief kunstwerk en een welkom stukje escapism in een bijzondere tijd.
Steven Loftin schreef recentelijk eveneens een recensie op The Line of Best Fit. Hij concludeert dat everywhere + nowhere “ogen, gedachten en harten opent, allemaal met een motief van vrede en begrip.”
Reageer